Ερώτηση
Είμαι 36 χρ.,με ύψος 1.60 και βάρος 80 kg. Η εργασία μου τα τελευταία 10 χρόνια είναι καθιστική (μεταφράστρια). Το υπερβάλλον σωματικό βάρος με ακολουθεί τα τελευταία οκτώ χρόνια με διακυμάνσεις και αυξομειώσεις.
Στα 20, μου συνέβη τροχαίο ατύχημα, αποτέλεσμα του οποίου ήταν η καθίζηση 3ων σπονδύλων (3ος, 4ος, 5ος), με ελαφριά μετατόπιση προς τα δεξιά του 4ου.
Το γεγονός διαγνώστηκε περίπου 5 χρόνια μετά το ατύχημα, όταν πια ο πόνος στην ωμοπλάτη είχε γίνει ανυπόφορος και υπέφερα από μουδιάσματα στο χέρι. Ο ιατρός ο οποίος με είχε εξετάσει τότε, απεφάνθη πως το τροχαίο είχε κάνει ζημιά αλλά σε μικρή έκταση, την οποία επιδείνωσα -εν αγνοία μου- στα επόμενα χρόνια, λόγω της συστηματικής ενασχόλησής μου με το body building εκείνη την εποχή, αλλά και μιας πολύ βαριάς, εποχιακής εργασίας.
Στα επόμενα χρόνια έμαθα να... ζω με τον πόνο και τα παυσίπονα. Όμως την τελευταία διετία οι εξάρσεις πόνου είχαν μειωθεί σημαντικά με εξαίρεση μια έξαρση πόνου στην μέση, η οποία με ταλαιπώρησε περίπου ένα 2μηνο και υποχώρησε με ξεκούραση και χάσιμο βάρους.

Αυτό είναι το ιστορικό μου όσον αφορά το σκελετικό σύστημα.

Φέτος το καλοκαίρι μου παρουσιάστηκε πρόβλημα που αντιμετωτπίζω για πρώτη φορά και μέχρι τη στιγμή που σας γράφω βρίσκομαι σε "σκοτεινά νερά" χωρίς οριστική διάγνωση ή λύση ή έστω ανακούφιση του πόνου.

Στις αρχές Ιουλίου μου παρουσιάστηκε πόνος στον αριστερό ώμο, ο οποίος παρουσιαζόταν σποραδικά και διαρκούσε ελάχιστα λεπτά της ώρας. Με ελάχιστη ξεκούραση ηρεμούσε.
Ως τα τέλη Ιουλίου, η συχνότητα εμφάνισης μεγάλωνε (δυο-τρεις φορές την εβδομάδα), κυρίως στη διάρκεια ανύψωσης του χεριού ή τεντώματός του (πχ όταν προσπαθούμε να φτάσουμε ένα αντικείμενο σε ψηλό ράφι). Παρόλα αυτά διαρκούσε λίγο και πάντα ηρεμούσε με ξεκούραση.
Στις αρχές Αυγούστου παρουσιάστηκαν τα πρώτα συμπτώματα αδυναμίας στην κίνηση (ανύψωση χεριού πάνω από το ύψος του ώμου, δυσκολία στις κινήσεις που απαιτούν περιστροφή του κορμού -πχ για να πιάσουμε κάτι στην πίσω θέση του αυτοκινήτου- και στην θέση του χεριού πίσω από την πλάτη -για να κουμπωθούμε).
Τα συμπτώματα αδυναμίας κίνησης έγιναν επίμονα, με μεγαλύτερη χρονική διάρκεια αυτή τη φορά, 3ων-4ων ημερών, ενώ όταν πίεζα το χέρι μου ώστε να σηκωθεί πίσω από το κεφάλι, ακουγόταν συχνά ένα "κλικ" ή κάτι σαν τριγμός.
Προς τα τέλη του Αυγούστου βρέθηκα για ολιγοήμερες διακοπές όπου επιδόθηκα σε εντατικό κολύμπι, ελπίζοντας να βοηθηθεί η κατάσταση του ώμου. Η άσκηση μείωσε σημαντικά τον πόνο σε πρώτη φάση, αλλά στη συνέχεια, με το πέρας των διακοπών, η κατάσταση χειροτέρεψε δραματικά και εξελίχθηκε ραγδαία.
Ως τα μέσα Σεπτεμβρίου πλέον, η αδυναμία εκτέλεσης κινήσεων και οι πόνοι είχαν γίνει μάλλον μόνιμη κατάσταση (στο 70% του χρόνου), με ελάχιστα σημάδια καλυτέρευσης κάποιες μέρες. Η δε ξεκούραση σε αυτή τη φάση βοηθούσε ελάχιστα αν όχι καθόλου.
Ακολούθησε επίσκεψή μου σε ιατρό χειρούργο-ορθοπαιδικό του ΟΑΕΕ στην Αθήνα. Μου διέγνωσε "περιαρθρίτιδα ώμου", χρησιμοποιώντας τον παλιό, καλό γενικό όρο για τον πόνο του ώμου, χωρίς καθόλου να λάβει υπόψη του ιστορικό, εμφάνιση πόνου, πορεία και επιδείνωσή του, αφού απλά δεν με άφησε να του διηγηθώ τίποτε. Τον παρακάλεσα να μου γράψει μια MRI, αλλά αρνήθηκε λέγοντάς μου "δεν είναι ώρα ακόμη". Μου συνταγογράφησε μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη για "τουλάχιστον 15 ημέρες" και βλέπουμε.
Ακολούθησα πιστά την αγωγή για περίπου 20 ημέρες, (χάπια και αντιφλεγμονώδες διάλυμα για εντριβές), και στο διάστημα αυτό τα συμπτώματα μάλλον εντάθηκαν.
Το χέρι μου πρήστηκε στο ύψος του μπράτσου και έγινε τρομερά επώδυνο στο άγγιγμα. Τώρα πια ήταν εντελώς αδύνατη η κίνηση του χεριού προς τα επάνω ή προς τα πίσω. Επίσης παρουσίασα για δύο περίπου εβδομάδες πυρετό -δέκατα-, ο οποίος δεν υποχωρούσε με αντιπυρετικό. Τέλος υπήρχε έντονη αίσθηση καύσου στο μπράτσο αλλά και τον ώμο, και πλέον δεν μπορούσα να κοιμηθώ από την πλευρά του πονεμένου ώμου.
Εκ νέου επίσκεψή μου στον ιατρό, έφερε ως αποτέλεσμα να μου γράψει ακτινογραφία (για τον πυρετό θεώρησε πως δεν σχετιζόταν με το θέμα του ώμου), λέγοντάς μου πως πιθανόν υπήρχε ασβεστοειδής σχηματισμός στον ώμο, και αν το επιβεβαίωνε η ακτινογραφία θα προχωρούσαμε σε ενέσεις.
Η ακτινογραφία όπως ίσως φανταστήκατε δεν έδειξε το παραμικρό. Ο πόνος και η δυσκολία κίνησης συνεχίστηκαν αμείωτα, το ίδιο και το πρήξιμο του χεριού.
Όταν επισκέφτηκα ξανά τον γιατρό, συναίνεσε στην μαγνητική λέγοντάς μου αυτή τη φορά πως προφανώς πρόκειται για ρήξη τενοντίου πετάλου.
Η μαγνητική παρόλα αυτά, δεν έδειξε ρήξη, αλλά και δεν κατέληξε σε οριστικό συμπέρασμα.
Τα ευρήματα είναι τα ακόλουθα:

"Δεν αναγνωρίζονται εστίες ρήξεως εκ του τενοντίου πετάλου. Εντός φυσιολογικών πλαισίων αναγνωρίζεται ο τένοντας της μακράς κεφαλής του δικεφάλου. Δεν ελέγχονται εστίες ρήξεως εκ του επιχείλιου χόνδρου της ωμογλήνης. Δεν αναγνωρίζεται παθολογική συλλογή υγρού στον αρθρικό θύλακο και τους παρααρθρικούθς θυλάκους. Η απόσταση ακρωμίου - βραχιονίου κεφαλής ελέγχεται μειωμένη κάτω των 8χιλ (περί τα 6,5χιλ). Η μορφολογία του ακρωμίου είναι τύπου Ι προς ΙΙ (ευθύ προς κυρτό). Δεν αναγνωρίζονται ιδιαίτερα ευρήματα εκ της ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης. Δεν αναγνωρίζεται παθολογικό οίδημα υπακρωμιακά. Η πιθανότατα συνδρόμου υπακρωμιακής προστριβής χρήζει συνεκτίμησης με δυναμικό υπερηχογραφικό έλεγχο. Ελέγχεται ελάχιστο οίδημα στα μαλακά μόρια, στο μασχαλιαίο κόλπωμα και στον κατώτερο πρόσθιο θύλακο, χωρίς το εύρημα να προσλαμβάνει βέβαιη παθολογική σημασία. Κλινική αξιολόγηση. Οι μυικές μάζες στην περιοχή ελέγχου δεν παρουσιάζουν ευρήματα λιπώδους ατροφίας."

Μέχρι τη στιγμή που σας γράφω, ο πόνος συνεχίζεται, το ίδιο η αδυναμία κίνησης, άρσης, στροφής του χεριού, το πρήξιμο του ώμου επίσης και η δυσκολία να κοιμηθώ στην αριστερή πλευρά. Ακόμη δεν μπορώ να κοιμηθώ ανάσκελα αν δεν έχω ένα μικρό μαξιλάρι κάτω από τον ώμο μου, γιατί όταν ξαπλώνω εντελώς ευθεία ο πόνος μεγαλώνει. Ακόμη ο πόνος χειροτερεύει όταν έχω το χέρι μου "κρεμασμένο" προς τα κάτω για αρκετή ώρα. Στο πρήξιμο με βοήθησε αρκετά ψυχρό επίθεμα, και τα ζεστά ντους ανακουφίζουν για λίγο επίσης από το γενικότερο πιάσιμο και μούδιασμα π
ου νιώθω πλέον στην περιοχή του ώμου. Όμως εξάρσεις πόνου συμβαίνουν στα καλά καθούμενα πλέον, ακόμη κι όταν δεν εκτελώ καμία κίνηση ή όταν ξεκουράζω το χέρι μου.

Ο ιατρός που με παρακολούθησε ως τώρα προφανώς έφυγε κάποιο ταξίδι διότι λείπει από το ιατρείο του τις τελευταίες 3 φορές που τον επισκέφτηκα για να δει τη μαγνητική.

Σας παρακαλώ, δώστε μου τη γνώμη σας και τη συμβουλή σας. Ποια τα συμπεράσματά σας; Πρόκειται για το σύνδρομο το οποίο πιθανολογεί η μαγνητική; Τι είναι αυτό που θα δείξει επιπλέον μια εξέταση υπερήχων αλλά δεν το έδειξε με βεβαιότητα η MRI; Τι πρέπει να κάνω από δω κι έπειτα;
Φυσιοθεραπείες συστήνονται, αν ναι τι είδους, και πρέπει να ξεκινήσουν εφόσον "περάσει" η οξεία, φλεγμονώδη φάση; Δεν βρίσκομαι ακόμη στη φλεγμονώδη φάση;

Ζητώ συγνώμη αν σας κούρασα κι αν τελικά μακρηγόρησα, αλλά ειλικρινά έχω απηυδήσει και κουραστεί. Η καθημερινότητά μου έχει γίνει εφιαλτική και ειλικρινά δεν ξέρω πού να στραφώ και κυρίως πώς θα βρω ανακούφιση και ίαση.

Απάντηση
Λυπάμαι για το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις με τον ώμου σου. Είναι δύσκολο να διαπιστώσω ποια ακριβώς είναι η πάθηση καθώς το βασικότερο στοιχείο για την εξακρίβωση της πάθησης είναι η κλινική εξέταση του γιατρού. Εντούτοις, οι συχνότερες παθήσεις που προκαλούν πόνο στον ώμο στην ηλικία σου είναι η τενοντίτιδα της μακράς κεφαλής του δικεφάλου ή η τενοντίτιδα του στροφικού πετάλου (των μυών που ανυψώνουν και στρέφουν το άνω άκρο). Εάν το πρόβλημα είναι αυτό, τότε η καλύτερη αντιμετώπιση 3 μήνες μετά την έναρξη των συμπτωμάτων είναι η λήψη και πάλι αντιφλεγμονοδών φαρμάκων και η ταυτόχρονη φυσιοθεραπεία. Η φυσιοθεραπεία έχει δύο σκέλη: το αντιφλεγμονώδες (με μηχανήματα όπως διαθερμία, υπερήχους, λέιζερ κλπ) και στη συνέχεια ασκήσεις. Ένα εντατικό πρόγραμμα φυσιοθεραπείας θα βελτιώσει σημαντικά τα συμπτώματά σου. Εάν όμως δεν υπάρξει υποχώρηση του πόνου μερικές εβδομάδες μετά την έναρξη της φυσιοθεραπείας τότε μία έγχυση θα αποτελούσε τη δεύτερη γραμμή αντιμετώπισης. Η έγχυση αυτή περιλαμβάνει μία στεροειδή ουσία και τοπικό αναισθητικό και γι' αυτό προσφέρει ένα μεσοπρόθεσμο αλλά και μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα.

Πιστεύω ότι αυτές είναι οι κατευθυντήριες γραμμές για τη θεραπεία του προβλήματός σου. Ωστόσο, καταλαβαίνεις ότι η άποψή μου στηρίζεται αποκλειστικά σε αυτά που μου έχεις γράψει, και όπως προείπα, το βασικότερο για την κατανόηση της πάθησης είναι η κλινική εξέταση στο ιατρείο. Ελπίζω οι πληροφορίες αυτές να σου προσφέρουν βοήθεια. Εντούτοις, μη διστάσεις να επικοινωνήσεις και πάλι μαζί μου για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία.