Καλησπέρα σας,
Έχασα την μητέρα μου πρν 25 ημέρες και αδυνατώ να αντέξω τον πόνο.¨εχω 2 παιδιά και δεν μπορώ να ανταποκριθώ στις ανάγκες τους.Πηγαίνω στη δουλειά μου και λειτουργώ σαν ρομπότ.Τις τελευταίες ημέρες νιώθω συνεχή ναυτία.Είμαι εκτός τόπου και χρόνου.
Μου λείπει κάθε μέρα και περισσότερο.Ψάχνω σαν τρελή για ένα της σημάδι,μια ένδειξη οτι δεν χάθηκε αλλά οτι είναι δίπλα μου και με προσέχει.Πότε απαλύνει αυτός ο πόνος?Γίνεται άραγε κάποιος μετά από ξέσχισμα φυσιολογικός άνθρωπος?
Ελεονόρα

Ελεονώρα είναι φυσικό να σου λείπει η μητέρα σου, ειδικά αν είχες καλή σχέση μαζί της. Πιστεύω ότι κανένας δεν ξεπερνάει την απώλεια της μητέρας του. Άλλωστε 25 μέρες είναι λίγος χρόνος, για να απαλύνει τον πόνο. Χρειάζεσαι χρόνο. Αν όμως συνεχίσεις έτσι, καλό είναι να πας σε κάποιο ειδικό, έχεις και 2 παιδιά που σε χρειάζονται.....

Eleonora, διαβάζοντας το μηνυμά σου σκέφτηκα: εγώ την έχω την μανούλα μου και όλο της φωνάζω. Βλέπεις η μητέρα είναι πάντα εκεί που χρειάζεται για όλα, αλλά κανένας δεν της το αναγνωρίζει τουλάχιστον έμπρακτα.
Μάλλον έγινε ξαφνικά και δεν είχες προετοιμαστεί ψυχολογικά. Είναι λογικό να παιρνάς μια δύσκολη φάση. Πιστεύω όμως ότι ο χρόνος θα δουλέψει υπέρ σου.
Μην ξεχνάς ότι άλλοι δεν γνώρισαν ποτέ την μητέρα τους......Είσαι απο τους τυχερούς!
Εγώ την γιαγιά μου έχω χάσει, φυσικά δεν συγκρίνεται με τον χαμο της μητέρας, αλλά νιώθω ότι είναι κοντά μου, ότι δεν μας έχει αφήσει, καμιά φορά της μιλάω, πιστεύω ότι με ακούει.
Η μητέρα σου είναι ακόμα κοντά σου, αυτή είναι η αποστολή της, να προστατεύει τα παιδιά της.
Την στεναχωρείς που σε βλέπει έτσι. Γι' αυτό συνέχισε την ζωή σου και κάνε την περήφανη.
Και το κυριότερο μην χάνεις λεπτό απο την ζωή των παιδιών σου, η ζωή είναι μικρή, πρέπει να θυμούνται πως ήταν με την μητέρα τους!

εισαι από τις πιο τυχερες.. τουλαχιστον η μητερα σου εζησε, ειδε εγγόνια.. εγω εχω χασει τον πατερα μου, φυσικά δεν ειδε ούτε θα δει ποτε εγγόνια, ειμαστε και οι 3 ανυπαντροι, εγω αρραβωνιάστηκα 1 μηνα πριν φυγει από τη ζωη, ηταν χρόνια αρρωστος..σε καταλαβαίνω όμως.όποια ηλικία και αν εχει ο γονιος πονάει και δεν ξεπερνιέται ευκολα..να θυμασαι καλές στιγμές, ότι ζησατε μαζί και κοντα σου ειναι και σε βοηθαει και σε προστατευει, αυτό ειναι σίγουρο!