γεια! ειμαι ο Αιμιλιος είναι φορές που κάθομαι και κλαίω είναι φορές που θέλω να μιλήσω σε κάποιον ειδικό να πάρω κάποιες συμβουλές, εδώ που είμαι είμαι μονός τέλειος και δεν ξέρω αν πρέπει να εμπιστευτώ κάποιον, έκανα πολλά λάθη στην ζωή μου το έχω μετανιώσει έχω κλάψει γονατιστός στην πανάγια μας και στον θεό μας αλλα είναι στιγμές που κάνω την σκέψη ακόμα και να ΑΦΤΟΚΤΟΝΙΣΩ το έκανα 3 φορές αλλα ο θεός με κράτησε εδώ... ίσως δεν ήταν η ώρα για να αναχωρήσω από αυτόν των κόσμο για την βασιλεία των ουρανών...
Νιώθω πολύ μονος και δεν μπορώ να μοιραστώ τα προβλήματα που αντιμετωπίζω , χρειάζομαι βοήθεια επείγοντος χρειάζομαι ψυχολογική υποστήριξη από ιδικό, μήπως χρειάζεται και φαρμακευτική αγωγή? Δεν ξέρω τι να κάνω? Το σίγουρο είναι πως πρέπει να μιλήσω με κάποιον πριν είναι πολύ αργά για έμενα... Πέρασε 15 μέρες και μου λείπει πολύ ακόμα και δεν μπορώ να συνηθίσω την απουσία του κάθομαι και κλαίω και ζητάω να ζήσω ξανά λίγο από της παλιές κάλες μέρες που περνούσαμε μαζί και δεν λέω να ζήσω της στιγμές που περνούσαμε μιλώντας στο τηλέφωνο ερωτικά εννοώ να μιλάμε φιλικά και μονο.
Η ώρα εδώ είναι 00:15 και δυστυχώς ενώ έπεσα για ύπνο με σήκωσαν πάλη οι σκέψης για τον πανο που δυστυχώς δεν τον έχω πλέον... ο πόνος μου είναι πολύ μεγάλος και δεν ξέρω τι να κάνω σκέφτομαι να ξεκινήσω πάλι την φαρμακευτική αγωγή που έπαιρνα όσο και να υποφέρω για αυτό... είπα να κόψω τα φάρμακα όπως και το έκανα.. και για 4 μήνες όσο ήταν αυτός μαζί μου ( τηλεφωνικά ) δεν είχα την ανάγκη τους... νομίζω όμως πως πρέπει να την ξεκινήσω πάλι ( anafranil 75mg, Rispendal 2mg, lexotanil 6mg η xanax 1mg )
Τη να κάνω δεν ξέρω τα έχω χαμένα πρέπει να μιλήσω σε κάποιον για εμενα και τον πανο και τον χωρισμό μου με έχει πάρει πολύ από κάτω και είμαι σε δίλημμα για την ζωή μου... μήπως ο θάνατος θα με λυτρώσει από αυτό το δίλημμα που με βασανίζει εδώ και 15 μέρες ? πραγματικά κάθομαι και κλαίω και μέρα με την μέρα που πέρνα η καδιά μου γίνεται όλο και πιο αδύνατη, πέφτω για ύπνο και το μυαλό μου συνέχεια μα συνέχεια θυμάται της ωραίες στιγμές που περνούσαμε. Βλέπω της φωτογραφίες του καθώς και τα μηνύματα που μου είχε στείλει τότε και με πονά η καδιά μου...
Μακάρι να ξυπνήσω μια μέρα και να ήταν όπως ήταν παλιά, να χτυπήσει το τηλέφωνο και να ακούσω την φωνή του... μου λίπη πολύ η παρέα του το χαμόγελο του τα αστεία του οι πλάκες του... αχ θεέ μου μακάρι να πεθάνω δεν αντέχω άλλο δεν είμαι καλα καθόλου κάλα, Η ώρες παίρναν και σκέφτομαι πως είμαι ακόμα μονός όλοι μα όλοι με έχουν κάνει πίσω ακόμα και οι γονείς μου από μικρή ηλικία με έκανα πίσω ακόμα και εδώ που είμαι σε ένα χώρο που υποτίθεται υπάρχει αγάπη και στοργή ακόμα και εδώ δεν την βρίσκω πουθενά, αναρωτιέμαι αν πρέπει να υπάρχω αν πρέπει να ζω έκανα πολλές αμαρτίες άλλα το έχω μετανιώσει... αυτό όμως με τον πανο που έγινε είναι ασυγχώρητο
Δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω γιατί το έκανα γιατί να πω τόσα ψέματα γιατί να παρουσιαστώ ένας άνθρωπος ενώ δεν ήμουν ποτέ. Γιατί να το κάνω εγώ αυτό σε έναν άνθρωπο όπως ήταν ο πανος γιατί να το κάνω... δεν μπορώ άλλο το έχω πει και το έχω ξανά πει δεν αντέχω άλλο την ζωή μου, δεν είμαι άξιος κανενός την αγάπη είμαι ενα άχρηστο σκουπίδι στον κόσμο που αλλοιώνεται μέρα με την μέρα χρόνο με τον χρόνο θέλω να φέρω σε τέλος αυτήν την μίζερη ζωή μου.
Εκεί που είχα μια αγάπη από τον πανο από τον Πανούλη όπως τον φώναζα τώρα που τον έχασα δεν είμαι τίποτα, δεν επικοινωνώ πλέον στην ζωή θέλω έστω και για λίγο έστω μονό για λίγο ας τον δω να πέσω στα ποδια του κλαίγοντας να με συχωρέσει και να πω πως τον αγαπώ ακόμα πολύ άλλα φιλικά και πως θέλω να ήμαστε όπως ήμασταν πριν σαν δυο καλοί φίλοι αγαπημένοι και χαρούμενοι όπως παλιά... άλλα αυτό δεν γίνεται με τίποτα... μου το έχει πει... ( Αιμίλιε θέλω χρόνο για να μιλάω στο τηλεφωνώ όπως πριν ) το θέμα είναι πως όλο αυτόν τον χρόνο που θέλει πως μπορώ να μην το σκέφτομαι και να μην κλαίω ? πως μπορώ να είμαι όπως ήμουν πριν ευτυχισμένος και χαρούμενος όπως τον παλιό κάλο καιρό ? έκανα λάθος και το έχω μετανιώσει και με πονά η καδιά για αυτό που έκανα σε αυτόν κάθε μέρα όλο και πιο αδύνατος γίνομε δεν αντέχω άλλο θέλω να βρεθεί μια λύση να είμαι όπως παλιά... μονό ο Πανούλης μπορεί να το καταφέρει άλλα δεν γίνεται... ωποτε τι μας μένη ? να τελειώσω αυτήν την ταλαίπωρη ζωή μου που ποτέ δεν θυμάμαι εδώ και 31 χρόνια να πέρασα ευτυχισμένα εκτος από 4-12-2010 που τον γνώρισα... από της 4-04-2011 που δεν είναι διπλά μου είμαι ένας ράκος είμαι ένας άλλος άνθρωπος, έρχονται και με ρωτάν τι έχω και εγώ δεν μιλάω σε κανέναν, δεν μπορώ να μιλήσω ακόμα και ο Α....Σ που είναι γνωστός μου εδώ μου λέει συνεχεία πως εγώ δεν ήμουν έτσι, έχω να φάω μια εβδομάδα δεν πηγαίνω πουθενά είμαι συνεχεία μέσα στο δωμάτιο μου δεν θέλω να δω κανένα δεν θέλω να ακούσω κανένα πάρα μονό τον Πανούλη τον άνθρωπο που με έκανε χαρούμενο, τον άνθρωπο που με έκανε να πιστέψω πως κάποιος είναι διπλα μου, το άνθρωπο που με έμαθε να κάνω πράγματα ευχάριστα στην ζωή μου έστω για αυτούς τους 4 μήνες έστω και ας μην τον είχα δει ποτέ. Το μονό που θέλω είναι να γυρίσει πίσω και να είμαστε πάλι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι όπως παλιά, να γελάμε στο τηλέφωνο να είμαστε χαρούμενοι όπως παλιά, μονο τότε θα είμαι κάλα και χαρούμενος, μονο τότε θα είμαι παλιος παλιός Αιμίλιος. Ξέρω πως είναι πολύ δύσκολο να ξεχάσει όλα αυτά που του έκανα και του είπα εδώ και 4 μήνες. Πονάω πολύ και αισθάνομαι πολλά πράματα για τον Πανούλη ΟΧΙ ΕΡΩΤΙΚΑ... Φιλικά!!!, ποτέ δεν είχα νιώσει τόση αγάπη και τόσο μεγάλη στοργή εδώ και 31 χρόνια και δυστυχώς τα έχασα όλα...
Πραγματικά θέλω να πεθάνω δεν αντέχω άλλο και δεν ξέρω για ποσο ακόμα θα τα καταφέρω να είμαι έτσι, πραγματικά παρακαλώ το θεό να με Πάρει από αυτή την ζωή, θέλω να κλείσω τα ματια μου και να μην ξυπνήσω ποτέ, θεέ μου δεν μπορώ άλλο...

ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ...ΜΕ ΕΠΙΑΣΕ ΕΝΑΣ ΠΑΝΙΚΟΣ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΑΞΗΓΗΣΩ...ΕΧΩ ΒΑΛΕΙ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΠΟΝΑΩ ΠΟΛΥ ΨΥΧΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΩ ΒΟΗΘΕΙΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΧΤΥΠΑ ΠΟΛΥ ΓΡΙΓΟΡΑ...ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ ΔΥΝΑΤΑ ΠΩΣ ΠΟΝΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΙΘΑΝΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ

Αχ βρε Αιμίλιε....Είναι πρόσφατος ο χωρισμός σου και τα βλέπεις όλα μαύρα. Εγώ απο τι κατάλαβα δεν τελείωσε τίποτα, ο πάνος ζήτησε λίγο χρόνο...
Μπορεί να πάνε όλα καλά. Αλλά και να μην πάνε, ποιος σου λέει ότι αποκλείεται να γνωρίσεις κάποιον και να σε κάνει να αισθανθείς το ίδιο.
Όλοι έχουμε περάσει δύσκολες καταστάσεις και στεναχωρηθήκαμε και κλάψαμε και πονέσαμε...Αλλά κάναμε υπομονή και ο χρόνος τα απαλήνει όλα.
15 μέρες στην δική σου περίπτωση, είναι φυσιολογικό να μην αισθάνεσαι καλά.
Το μόνο όμως που δεν πρέπει να σκέφτεσαι είναι η αυτοκτονία. Είσαι πολύ νέος, για κάτι τέτοιο. Η ζωή είναι μπροστά σου και δεν τελείωσες μαζί της. Έχεις πολλά να ζήσεις ΑΚΟΜΑ.
Λες ότι δεν ήσουν ποτέ ευτυχισμένος.....Δυστυχως πολλοί δεν ήταν τυχεροί και η ζωή τους έχει φερθεί σκληρά.
Η μαγκιά όμως είναι να το παλέψεις και να αλλάξεις τα πράγματα. Τίποτα δεν μας χαρίζετε, όλα θέλουν αγώνα.
Για να γίνει όμως το πρώτο βήμα, πρέπει να πας σε έναν ειδικό να σε βοηθήσει. Αν χρειαστείς φάρμακα να τα πάρεις.
Μια δύσκολη φάση είναι, μην τα παρατάς. Κλάψε, ξέσπασε αλλά συνέχισε να ζείς......

Αιμίλιε πήγαινε σε έναν ειδικό και όλα θα πάνε καλά. Γιατί να κάθεσαι μόνος σου και να τα σκέφτεσαι συνέχεια;
Ο ειδικός θα σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις αυτό που περνάς. Μπόρα είναι θα περάσει. Σε λίγο φτιάχνει ο καιρός, θα βγαίνεις έξω, θα πας παραλία... και τον Σεπτέμβρη θα είσαι πολύ καλά.
Είσαι μόνο 31 ετών, εδώ μεγάλοι άνθρωποι που χάνουν σύντροφο, παιδιά και πάλι το αντιμετωπίζουν και συνεχίζουν.
Όλοι έχουμε δύσκολες στιγμές, το θέμα είναι πως τις αντιμετωπίζουμε. Αν δεν μπορείς ζητα βοήθεια, το λές και μόνο σου άλλωστε. Εγώ απο το γράμμα σου είδα ότι ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.
Αιμίλιε πιάσε την ζωή απο τα μαλλιά... Μην αφήνεσαι, ΔΡΑΣΕ.