Μία κοπέλα που γνώρισα από αυτό το φόρουμ μου ανέφερε ότι αγοράζει εδώ και 1.5 χρόνο από κάποιο φαρμακείο ένα μπουκαλάκι με σταγόνες (Είναι μείγμα ομοιοπαθητικών με μικρή δυναμοποίηση). Το μπουκαλάκι των 100ml κοστίζει 38Ε.
Βάζεις 40 σταγόνες σε νερό και τις πίνεις πρωί, μεσημέρι, βράδυ πριν τι φαγητό.
Έχει παρατηρήσει ότι όταν σταματάει να τις παίρνει η λεύκη επεκτείνεται. Ενώ η μητέρα της όταν τις είχε πρωτοπάρει είδε κάποια σημεία να βγάζουν μελανίνη.

Το φαρμακείο όπου παίρνει τις σταγόνες είναι στη Σόλωνος 22 στο Κολωνάκι ΜΑΡΗΒΗ ΖΗΣΗ τηλ. 2103605572.

Ελπίζω σε κάποιον να φανεί χρήσιμο.

Καλησπέρα.Εχω λευκη απο 8 χρονων.Ειμουν γεματη.Στο προσωπο παντου,σε ολο μου το σωμα.Η λευκη ειναι ψυχολογικο θέμα κυρίως.Οι θεραπειες που εκανα καποτε πολλες.Κουράστηκα.Συνειδητοποιησα οτι οσο το ''πολεμαω'' τόσο αγχωνομαι και φουντωνει.Θα ήθελα πολυ να μοιραστω μαζι σας τη διαπιστωση μου αυτη.Οταν έκανα ειρηνη με την εικονα μου και την αγαπησα ως ενα κομματι του εαυτου μου που κατι ήθελε και αυτο να μου διδαξει,η λεύκη αρχιζε σιγα σιγα να υποχωρει.Τα σημαδακια που πλεον μου εχουν μεινει ειναι πολυ μικρα!!!!Ολα ξεκινουν απο το τροπο σκεψης ,απο εκει γεννιονται και μεσα απο εκει μπορουν να πεθανουν.

ΜΑΗΡΑ καταρχας σε ευχαριστω που εγραψες για την εμπειρια σου. Μου φαινεται απιστευτο πως ενω ησουν γεματη λευκη, τωρα εχεις ελάχιστη!!!!!

Εχω γνωρισει και αλλα ατομα, που δεν δινουν σημασια στην λευκη, αλλα χωρις να υπαρχει καλυτερευση. Φαινεται εσυ το δουλεψες πιο πολύ μεσα σου.

Θα συμφωνησω μαζι σου οτι ολα τα θεματα υγειας ξεκινανε απο το μυαλο μας. Όλα εχουν να κανουν με το πως σκεφτομαστε και πως αντιμετωπιζουμε οτι μας απασχολει. Εσυ εισαι ενα λαμπρο παραδειγμα.

Θα' θελα να προτεινω, σε οποιον θελει να μαθει πως συνδεεται "υγεια και σκεψη", ένα βιβλίο που θα σας βοηθησει πολύ (εμενα τουλαχιστον με βοηθησε).

Βιβλίο: Μεταμορφωστε Τη Ζωη Σας της Hay L. Louise‎

Οσοι εχουν δοκιμασει πολλες θεραπειες αλλα χωρις αποτελεσμα, πως εγω, πιστευω οτι πρεπει να αφησουμε γιατρους και θεραπευτες και να στραφουμε μεσα μας........Να ψαξουμε να βρουμε ποιες σκεψεις και ποιες συμπεριφορες μας, δεν αφηνουν το σωμα μας να χαλαρωσει. Τι αλλαγες πρεπει να κανουμε στην ζωη μας (π.χ να απομακρυνθουμε απο καποια ατομα, να αλλαξουμε δουλεια αν καταπιεζομαστε, να μην δινουμε σημασια τι λεει ο κοσμος, να αγαπησουμε τον εαυτο μας κ.α) ώστε να νιωσουμε γεματοι και ευτυχισμενοι.
Οποια θεραπεια και να κάνουμε, ακομα και να πετυχει, δεν χτυπαει το αιτιο αλλα το συμπτωμα. Αν π.χ εχουμε φοβερο αγχος, αυτο προκαλει τοξινες και αυτες δημιουργουν δερματικα προβήματα σε πρωτη φαση. Τι ειναι προτιμοτερο να σταματησουμε το αγχος ή να προσπαθουμε να κυνηγαμε να εξουδετερωσουμε τις τοξινες.
Εχουμε μαθει ομως, λογω της κλασσικης ιατρικής, να κυνηγαμε το συμπτωμα. Θελει πολυ προσπαθεια για να καταλαβουμε τι πραγματικα φταιει. Εγω πάντως παρολο που το εχω καταλαβει........δεν εχω καταφερει να βοηθησω τον εαυτο μου. Πιστευω οτι θελω και αλλο χρονο.
Αν καποιος θελει να χτυπησει το αιτιο, ας αρχισει με το βιβλιο που προτεινω. Μετα ας ακολουθησει το ενστικτο του........

Πρασινομάτα.....είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που ανοιξα ενα αλλο σκέλος στη συζήτηση ωστε να σου δωσω την ευκαιρία να μιλήσεις περαιτέρω για το εσωτερικό θέμα της λεύκης.Οπως πολύ σωστά ειπες γενικότερα οι ανθρωποι εστιαζομαστε στην απαλοιφη του αποτελέσματος και οχι της αιτίας.Αυτό μας δείχνει σε όλους οτι έχουμε τη τάση να εθελοτυφλούμε στην εσωτερικη διαδικασια και ευθυνη μεσα μας.Το να κάνω ειρηνη με το δασκαλο μου τη λεύκη ήταν αυτό που ξεκινησε την ιασή της.Και για μένα ήταν τεράστιος δασκαλος.Μου έμαθε καταρχήν απο μικρη να μην εστιάζομαι στην όψη μιας καταστασης,ενος ανθρωπου κτλ παρα να παρατηρώ την ουσία,όχι το περιτυλιγμα.Επειδή τυχαίνει να είχα κάποτε και ''πόλεμο'' απο το κοινωνικό μου περιβαλλον(το σχολειο),με έμαθε τη βαθιά τέχνη της συγχωρεσης.Τη συγχωρεση με σκοπό την ελευθερία μεσα μου.Μου δίδαξε να αποδέχομαι τη διαφορετικότητα και το πως κατι μπορεί να είναι υπέροχα όμορφο ακόμα και αν ειναι διαφορετικο απο οτι έχουμε μεχρι τωρα συνηθισει.Αλλα κυρίως με βοήθησε να αποδεχομαι τον εαυτο μου οπως αυτος ακριβως ειναι ,παρεα με όλα τα γινατια που μπορεί να μου κάνει το σωμα ,το μυαλο,η όψη μου.Μου δίδαξε να με αγαπάω όπως ακριβως ειμαι.Ενας ανθρωπος που κάποτε είχε περασει απο τη ζωη μου μου είχε πει μια προταση που δεν θα τη ξεχασω ποτε.Μου είχε πει πως η λεύκη είναι τα πιο αγνά κομματια,τα πιο λευκά κομματια της ψυχης σου,που βγήκαν εξω,στην όψη για να σου θυμίζουν την ευαισθησια και το λευκό μεσα σου!!!Υπάρχει μια θεωρία που λεει οτι το δερμα μας είναι τα όρια μας με το εξω κοσμο.Ειναι τα ορια που σηματοδοτουν που σταματαμε εμεις και που ξεκιναει ο κοσμος εξω απο εμας.Και λογικο.Ας παρατηρησουμε ολοι μας,εσωτερικα,μεσα μας,μηπως τελικα ειχαμε θέμα στο να θέσουμε τα όρια μας και μήπως καναμε δικα μας και μεταβολίζαμε σαν δικά μας συναισθηματα και καταστασεις άλλων? Μήπως αδυνατούμε να οριοθετηθούμε? Και αυτό δεν δήλωνει οτι χρειαζεται να γινει με αντιδραση ή θυμό.Απλα επιλέγω πλεον εγω και φιλτραρω σε ποιες σκέψεις θα εμένω και αναλυω και μεταβολίζω μεσα μου,και αποκτώ την ευθύνη του εσωτερικου μου κοσμου,των σκέψεων μου που παραγουν τα συναισθήματα μου.Αποδοχή,ειρήνη.Σας ζητώ συγνωμη εαν πηγα τη συζητηση αλλου απλα ενιωσα την αναγκη να μοιραστω μαζι σας το εσωτερικο μου πορισμα πανω στη λευκη και μια ευκαιρια να δουμε τη κατασταση ολικά.Υπαρχουν πολλα βοηθηματα για την οψη,μα μη ξεχναμε και το κοσμο μεσα μας.Ειμαι 37 χρονων.Απο οκτω ειχα λευκη.Αυτον τον υπεροχο δασκαλο πανω μου να μου θυμίζει τα μονοπάτια που πρεπει μεσα μου να εστιαστω. Με πολυ αγαπη και απολυτη κατανοηση θελω να σας πω οτι....ΟΤΙ ΠΙΣΩΠΛΑΤΕΙΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ.ΟΤΙ ΚΟΙΤΑΣ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ.Καλό ταξιδι!!!!!!