Όταν ήμουν μικρός το γάλα αποτελούσε αγαπημένο ρόφημα. Στο λύκειο τα καλοκαίρια όταν διψούσα έπινα ένα ποτήρι γάλα γιατί μου άρεσε πάρα πολύ και ήταν πολύ πιο δροσιστικό από το νερό.
Ή δική μου ιστορία ξεκίνησε όταν απολύθηκα από φαντάρος στα τέλη του 2000 όταν ήμουν 25 ετών. Είχα σε μόνιμη βάση φουσκώματα και το στομάχι μου δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Θεώρησα ότι επειδή το είχα ρίξει λιγάκι έξω (καταλαβαίνετε μετά από 18 μήνες στρατό) μάλλον έφταιγε η κακή διατροφή που έκανα. Προσπάθησα λοιπόν να την βελτιώσω, περιορίζοντας σε σημαντικό βαθμό τα φαγητά απ’ έξω, ειδικά τις μεσημεριανές παραγγελίες από το γραφείο και προσπαθούσα να τρώω ποιοτικό φαγητό κυρίως σπιτικό (μέχρι και ταπεράκι έπαιρνα μαζί μου). Το πρόβλημα όμως δεν έβλεπα να περιορίζεται και η κατάσταση συνεχιζόταν.
Η ανακάλυψη της αιτίας έγινε τυχαία, όταν το επόμενο καλοκαίρι στις διακοπές
, δεν έτυχε να πιω γάλα για 3-4 ημέρες και το στομάχι μου επανήλθε στο φυσιολογικό. Όταν επέστρεψα σπίτι και άρχισα να ξαναπίνω, όλα τα προβλήματα επανήλθαν. Κατάλαβα λοιπόν ότι το γάλα ήταν η αιτία του προβλήματος και το έκοψα μαχαίρι. Το στομάχι μου συνήλθε σε σημαντικό βαθμό αλλά περιστασιακά έβλεπα ότι με πείραζαν και άλλα πράγματα όπως το γιαούρτι, οι πίτες (τυρόπιτες, σπανακόπιτες κλπ). Έτσι έκοψα και αυτά από την διατροφή μου και όλα τα φαγητά που τα είχαν ως βάση. (Μοναδική εξαίρεση ήταν τα παγωτά που παρόλο που είχαν ως βάση το γάλα, δεν μου δημιουργούσαν πρόβλημα, και μέχρι σήμερα δεν έχω καταλάβει γιατί.)
Ψάχνοντας στο internet, έμαθα για το πρόβλημα της δυσανεξίας στην λακτόζη, ότι ήταν πολύ συνηθισμένη στους ενηλίκους και ότι περιορίζονταν αν δεν κατανάλωνες προϊόντα γάλακτος
. Έμαθα επίσης ότι στο εξωτερικό κυκλοφορούσαν διάφορα προϊόντα που είχαν περιορισμένη λακτόζη.
Πήγα λοιπόν και εγώ στο supermarket και έψαξα όλα τα γάλατα που υπήρχαν. Δεν είχε τίποτα με λιγότερη λακτόζη. Το μόνο που βρήκα ήταν το
ΔΕΛΤΑ ADVANCE για παιδιά, το οποίο έγραφε ότι ήταν πιο εύπεπτο. Το δοκίμασα και είδα ότι δεν με πείραζε. Είχε όμως ένα πρόβλημα, είχε γεύση βανίλιας. Δεν μπορούσες να το χρησιμοποιήσεις για κανένα φαγητό, ούτε καν να το βάλεις στον καφέ σου. Το έπινα όμως περιστασιακά γιατί ήθελα πολύ να πιω γάλα.
Σε επίσκεψη σε γαστρεντερολόγο στο Γαλάτσι μου είπε τα ίδια πράγματα. Ότι είναι πολύ συνηθισμένο πρόβλημα, και ότι έπρεπε να περιορίσω τα γαλακτοκομικά. Με αυτή την λύση πορεύτηκα για μερικά χρόνια ώσπου η ΔΕΛΤΑ κυκλοφόρησε το γάλα “
DAILY 70% λιγότερη λακτόζη”. Αυτό το γάλα είχε κανονική γεύση και δεν πείραζε καθόλου. Μπορούσαμε να φτιάξουμε σπιτικά φαγητά, να το βάλουμε στον καφέ και όπου αλλού θέλαμε. Με αυτόν τον τρόπο λύθηκε το πρόβλημα του γάλακτος, μου έλειπε όμως και το γιαούρτι.
Εδώ ανέλαβε η αρραβωνιαστικιά μου, η οποία είχε την ιδέα να φτιάχναμε το δικό μας γιαούρτι, από το γάλα που δεν με πείραζε. Έτσι ούτε το γιαούρτι θα είχε λακτόζη. Ψάξαμε στο internet και βρήκαμε ότι ήταν πολύ εύκολο να το παρασκευάσουμε. Όμως σε μια ιστοσελίδα (
http://en.wikipedia.org/wiki/Lactose_intolerance) ανακαλύψαμε ότι το γιαούρτι περιέχει πολύ περιορισμένη ποσότητα λακτόζης, γιατί κατά την διαδικασία της καλλιέργειας παράγεται λακτάση που διασπά την λακτόζη. Έγραφε όμως ότι πολλές εταιρίες προσθέτουν στο γιαούρτι γάλα, με συνέπεια να αυξάνεται εκ νέου το ποσοστό της λακτόζης μέσα στο προϊόν.
Έκανα λοιπόν μια δεύτερη βόλτα στα supermarkets και έψαξα ένα προς ένα όλα τα γιαούρτια στα ψυγεία. Ανακάλυψα ότι το μεγαλύτερο ποσοστό και τα πιο εμπορικά γιαούρτια, είχαν μέσα τους προσθήκη από ανθόγαλα
.
Βρήκα όμως μερικά, όπως τα
γιαούρτια ΟΛΥΜΠΟΣ (ήταν και κάποιο άλλο που δεν θυμάμαι πλέον) τα οποία ήταν σκέτα, χωρίς προσθήκη καμίας επί πλέον ουσίας. Τα δοκίμασα και πράγματι είχαν δίκιο στο wiki.
Από τότε μπορώ να πω ότι η διατροφή μου έχει επανέλθει στα φυσιολογικά επίπεδα αφού με τα παραπάνω προϊόντα μπορούμε να μαγειρέψουμε τα πάντα στο σπίτι. (μέχρι και γαλακτομπούρεκο έφαγα μετά από 10 χρόνια). Το μόνο που χρειάζεται προσοχή είναι όταν τρώμε απ’ έξω που υπάρχει πάντα μια αβεβαιότητα στα υλικά που έχουν χρησιμοποιηθεί.
Ελπίζω με αυτό το άρθρο να μπορέσω να βοηθήσω κάποιους ομοιοπαθείς, ώστε να μην χρειαστεί να στερηθούν τα γαλακτοκομικά προϊόντα.