Είμαι απο αυτούς που υποστηρίζω ότι οι εναλλακτικές θεραπείες μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά και γιατί όχι να εξαλείψουν ένα θέμα υγείας όταν η κλασσική ιατρική σηκώνει τα χέρια ψηλά. Πολλές φορές έχω υποστηρίξει αυτή την άποψη και βρίσκω διάφορα επιχειρήματα για να πείσω τον συνομιλητή μου, δίχως όμως αποτέλεσμα. Πρίν λίγο όμως διάβασα την εισαγωγή απο ένα άρθρο με τίτλο " "Η γλώσσα της θεραπείας: η ιστορία μιας επανάστασης στην ιατρική επιστήμη" του Jean - Jacques Crevecoeur, το οποίο με καλύπτει απόλυτα και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

«Είναι ευκολότερο να διασπασθεί ένα άτομο από το να αλλάξει μια πεποίθηση» έλεγε ο Αϊνστάιν.
Πράγματι, όλοι οι άνθρωποι έχουν την τάση να αντιστέκονται στις αλλαγές και στις καινοτομίες καταναλώνοντας για αυτό ένα μέρος από την ενέργειά τους. Αυτό είναι γνωστό από παλιά. Ισχύει για όλους και ακόμη περισσότερο για τους επιστήμονες, που δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποδεχθούν τις νέες θεωρίες, επειδή αυτές θα αντιπροσωπεύουν πάντα απώλεια ισχύος, χρήματος και γοήτρου για εκείνους που αποτελούν το επιστημονικό κατεστημένο.

Δεν είναι και παράλογο. Σκέψου πως για να γίνει κάποιος γιατρός θέλει minimum 6 χρόνια σπουδών, αγροτικά, αναμονή για ειδικότητα, κεφάλαιο για να ανοίξει το δικό του ιατρείο...

Όταν λοιπόν ένας άνθρωπος έχει επενδύσει περισσότερα από δέκα χρόνια από τη ζωή του στο να διδάσκεται ένα συγκεκριμένο τρόπο θεραπείας, πόσο δύσκολο είναι να αποδεχτεί πως υπάρχουν και εναλλακτικές.

Για να μην το πάω πιο μακριά, βέβαια, το τι προμήθειες παίρνουν οι γιατροί από τις φαρμακοβιομηχανίες...